Miniculebrón

"¿Quéresme?", preguntoulle.
"¿E que se o fago? ¿Cambiaría iso algo?".
Sostívolle a mirada ata que ela a baixou, sen contestarlle.
"Eso pensaba", dixo mentres saía pola porta.
"¿Vémonos mañá?", acertou a dicir ela, a media voz.
"Mesma hora, no sitio de tódolos días"
"Coma sempre, logo..."
"Coma sempre", e pechou a porta tras de si.

Camiñou lixeiro cara a casa, tratando de non pensar. Só.

Coma sempre.